hond

cavia

SOPHIE WARD

VETERINAIRE NATUURGENEESKUNDE

 

Geschiedenis

Acupunctuur is afkomstig uit de Chinese geneeskunde. Het woord komt uit het latijn, ‘’Acus Punctura’’ betekend ‘’naalden steek‘’. Men denkt dat het stamt uit ongeveer 3000 v. Chr. De doorsnee metalen acupunctuurnaalden worden gebruikt sinds de bronsttijd, daarvoor gebruikte men vermoedelijk botsplinters of steen.
De acupunctuur is voor het eerst bekend geraakt binnen Europa toen de Nederlandse scheepsarts Willem ten Rhijne een boek over de acupunctuur in Japan schreef, Dissertatio de arthritide (1683). Dat boek trok door heel Europa de aandacht, maar vervolgens is de acupunctuur viermaal vergeten en weer herontdekt. De laatste herontdekking was als gevolg van Chinese politieke ontwikkelingen.
In 1922 raakte acupunctuur in China verboden, tot in 1971 het werd aanbevolen door machthebbers als verdoving tijdens operaties. Dit was natuurlijk bedrog.
Maar in 1971 berichtte de journalist James Reston, over een 'longoperatie onder acupunctuurverdoving', waarbij de patiënt vrolijk doorbabbelde en een mandarijntje oppeuzelde.


Er zijn ook meerdere vormen van acupunctuur uitgevonden, zoals elektro-acupunctuur waarbij er een zwakke elektrische stroom door de naalden loopt, en laser acupunctuur, waarbij geen naalden worden gebruikt maar waarbij een lage intensiteit laserlicht op de meredianen word gestraald.
De Chinezen bekijken niet alleen de ziekte, maar van een mens in zijn geheel. Er werd geconstateerd dat door prikken, verwarmen of masseren van drukpijnlijke plaatsen in het lichaam het probleem opgelost werd. Men maakte hier gebruik van het elektromagnetische veld van een lichaam, ook wel aura genoemd.